Monday, August 21, 2017

பிணங்களை அறுப்பவளின் கதை – எம்.ரிஷான் ஷெரீப்



வெண்ணிற ஆடையை அணிந்திருக்கும் ஆகாயம்
கருமையை உடுத்தும் நாளொன்று
மரணம் பரவியிருக்கும் பூமியில்
மழைத் துளி விழும் கணமொன்று

இந்த வாழ்க்கைப் பயணத்தின்
ஓரிடத்தில் தரிக்க நேர்ந்த ஜீவிதங்களின் நகர்வில்
சுவாசிக்கும், விம்மும், சிரிக்கும்
ஓசை கேட்கும் எல்லைக்கு வா

ஒரு நாளில்
ஒரு காலைவேளையில்
அல்லது ஓரிரவில்
வந்து போக வா

வாழ்க்கை என்பது
இன்னுமொரு மழைத் துளி மாத்திரமே என
உனக்குத் தோன்றும்

வரண்டு வெடித்த விசாலமான பூமி
கண்ணிமைக்காது முத்தமிடக் காத்திருக்கும்
மழைத் துளியொன்றுக்கான ஒரு நொடி
அது வாழ்க்கை


     எந்த மனிதனும் செய்வதற்கு ப்ரியம் காட்டாத தொழில்களெனப் பல உலகத்தில் இருக்கின்றன. ஏமாற்றத் தேவையிராதது. சுய உழைப்பு அதிகமிருக்கக் கூடியது. உடனடி இலாபம் தரக் கூடியது. இப்படிப் பல காரணங்கள் இருந்தபோதிலும் சில தொழில்களை சமூகம் எளிதில் அங்கீகரிப்பதில்லை. எனினும், அவ்வாறான தொழில்களும் கூட யாராலாவது செய்யப்பட்டே ஆக வேண்டும். இல்லாவிடில் உலகம் நாறிப் போய்விடும் என்ற நிலைமை காணப்படுகின்ற போதிலும், சமூகத்தில் பலரால் இவ்வாறான தொழில்களைச் செய்வதன் காரணமாக வெறுக்கப்படுகின்றவர்கள், உலகில் இன்றும் இருந்துகொண்டுதான் இருக்கிறார்கள்.
 

     அவ்வாறான தொழிலொன்றைச் செய்யுமொருத்தியின் கதைதான் 'நிகினி வெஸ்ஸ (ஆகஸ்ட் தூறல்)' எனும் சிங்களத் திரைப்படமாகியிருக்கிறது. வரண்ட பிரதேசக் கிராமமொன்றில் வேறுவழியின்றி தந்தையின் தொழிலைப் பின்பற்றிச் செய்ய நிர்ப்பந்திக்கப்படும் முதிர்கன்னியொருத்தியின் நடைமுறை வாழ்க்கையை மிக யதார்த்தமாகச் சித்தரிக்க முற்பட்டிருக்கிறது 'ஒருபோதும் நிலத்தை முத்தமிடாத மழை' என பின்குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் இத் திரைப்படம்.


     இரத்தக் கறைகளைக் கழுவிக் கழுவி அழுக்கடைந்திருக்கும் வெண்களிப் பாத்திரத்தில் சிந்தும் குழாய் நீரில், கழிவுகள் படிந்திருக்கும் கையுறைகளைக் கழுவும் காட்சியின் பின்னணியில் ஒரு பெண் விசித்தழும் ஓசையோடு படம் ஆரம்பிக்கிறது. அடுத்த காட்சியில் பிணமேற்றிச் செல்லும் பழைய வாகனத்தின் சாரதி ஆசனத்திலொரு பெண் அமர்ந்து வாகனத்தைச் செலுத்திக் கொண்டிருக்கிறாள். அருகில் அவளது வயது முதிர்ந்த தாய். வாகனத்தின் ஆசனங்கள் அகற்றப்பட்ட பிற்பகுதியில் பிணமாகக் கிடத்தப்பட்டிருக்கிறார் அவளது தந்தை. தந்தை இறந்த பிறகு அவரது உள்ளுடல்பாகங்களை அகற்றி அலங்கரிக்கும் நிலைமை எவருக்கும் வருவதை நாம் விரும்ப மாட்டோம். ஆனால், அதனை அவள் அழாமலே செய்கிறாள். எல்லாம் முடிந்த பிறகு அழுகிறாள். அவர் செய்து வந்த தொழிலைப் பொறுப்பேற்கிறாள்.


     இவ்வாறாக ஆஸ்பத்திரிகளில் சடலங்களாக ஒப்படைக்கப்படும் பிணங்களைப் பொறுப்பேற்று, அதன் உள்ளுடல் பாகங்களை அகற்றித் தைத்து, அலங்கரித்து, அதன் உறவினர்களிடம் ஒப்படைக்கும் தொழிலைச் செய்து வரும் ஒரு கிராமத்துப் பெண்ணைத் தனது திரைப்படத்தின் கதை நாயகியாக்கியிருக்கிறார் இயக்குனர். அவளுக்கு உதவியாளாகக் கடமையாற்றும் இருபது வயதுகளிலுள்ள ஒரு இளைஞன் மற்றும் மத்திம வயதிலுள்ள ஒரு கட்டிட வரைகலைஞர் ஆகிய மூவரும்தான் திரைப்படத்தின் பிரதான கதாபாத்திரங்கள்.


     திருமண வயதைத் தாண்டிய தனது மகள் சோமலதாவுக்கு பத்திரிகைகளில் வரன் தேடும் சராசரித் தாயின் நிலைப்பாடு, தனக்குப் பின் தனது மகளுக்குத் துணை யார் என்ற கேள்வியை எஞ்சச் செய்கிறது. தகுந்த வரன்களுக்கு அவள் விண்ணப்பிக்க, வரும் பதில் கடிதங்களை சோமலதா நிராகரிக்கிறாள். பிணங்களை அறுத்து அலங்கரிப்பதைத் தொழிலாகக் கொண்டவளுக்குள்ளும், திருமணம் முடிக்க நேர்ந்தாலும் தான் தொழிலை விடப் போவதில்லையென உறுதியாகச் சொல்பவளுக்குள்ளும் ஒரு கனவு இருக்கிறது. 


    அது, தனது கிராமத்து மக்களுக்காக மயானத்தில் மின்சாரம் மூலமாக பிணங்களை எரிக்கும் கட்டிடமொன்றைத் தனது செலவில் நிறுவுவது. அதற்கான கட்டிடத்தை ஒரு கட்டிட வரைகலைஞர் வரைந்து கொடுக்கிறார். நோயாளியான அக் கட்டிட வரைகலைஞர் மீது அவளுக்குள் எழும் ஒரு தலைக் காதலை ஒரு மெல்லிய புகையென திரைப்படம் முழுவதும் ஊடாடிச் செல்ல வைத்து இறுதிக் காட்சியில் அக் காதலே எதிர்பாராத முடிவுக்கு அவளை இட்டுச் செல்வதை நேர்த்தியாக அணுகியிருக்கிறது திரைப்படம்.

     இதற்கிடையில் யாருமற்ற அநாதையென நிற்கும் ஒரு இளம்பெண்ணைக் காதலிக்கும், உதவியாளான இளைஞன் குறித்துத் தெரிய வரும்போது, அவர்களுக்குத் திருமணம் செய்து வைக்கும் சோமலதா, பின்னர் அந்த இளம்பெண்ணினதும், அவளது குழந்தையினதும் பிணங்களை அறுத்து அலங்கரிப்பது அதிர்ச்சியுறச் செய்கிறது. அந்த இளைஞனுக்கும், சோமலதாவுக்குமிடையில் நேசமோ, நட்போ இருப்பதாக படத்தில் எந்தக் காட்சியிலும் காட்டப்படவில்லை. எனினும் படத்தின் இறுதிக் காட்சி திரையில் உறைந்து ஓயும்போது அந்த இளைஞன் அவளை யாருக்கும் சொல்லாமலேயே உள்ளூர நேசித்திருக்கும் விதம் திரைப்படத்தை நிமிர்த்தியிருக்கிறது எனலாம்.

     வாழ்வின் சில கணங்களில் நாம் யாரையுமே நம்பாத, நம்ப முடியாத சூழ்நிலைகளைக் கடந்து வந்திருப்போம். நிர்ப்பந்தங்கள், நெருக்கடிகள், பலவந்தங்கள், வற்புறுத்தல்கள் மற்றும் ஏமாற்றங்கள் போன்றன இம் மாதிரியான நிலைப்பாடுகளுக்குள் எம்மைத் தள்ளி விட்டிருக்கும். அவற்றோடு காலமும் நகர்ந்து கொண்டேயிருக்கும். காலம் தரும் முதிர்ச்சியான மனநிலை பல தீர்மானங்களுக்கு மனிதனை எளிதாகத் தள்ளி விடுகின்றது. அத் தீர்மானங்கள் சம்பந்தப்பட்டவரது வாழ்க்கையை முற்றாக மாற்றியமைத்து விடக் கூடியவை. அது அவரை உயர்த்தவும் கூடும். அதல பாதாளத்துக்கு வீழ்த்திவிடவும் கூடும். ஆனால் சில கட்டாயமான சந்தர்ப்பங்களில் அம் முடிவுகளை எடுக்கவே வேண்டியிருக்கும்.

     வெறி பிடித்த காட்டு யானை வந்து தன்னைத் தாக்கிக் கொல்ல வேண்டுமென, பரந்து விரிந்த மாபெரும் குளக்கரைக்கு நள்ளிரவில் வந்து காத்திருக்கும் சோமலதாவுக்குள் ஆண்கள் மீது கடும் வெறுப்பும், ஆண்கள் எல்லோருமே மிகவும் மோசமானவர்கள் என்ற நிலைப்பாடும் ஆழமாக வேரூன்றியிருக்கிறது. தனது இலட்சியக் கட்டிடத்தை நேர்மையான முறையில் கட்டுவதற்காக அவள் அக் கிராமத்தில் சந்திக்க நேரும் ஆண்கள் எல்லோருமே அவளிடமிருந்து ஏதேனுமொரு பிரதிபலனை எதிர்பார்ப்பது அவளை அம் முடிவுக்குள் தள்ளியிருக்கிறது.


     பிணங்களை அவளிடம் ஒப்படைக்க இலஞ்சமாகப் பணம் கேட்கும் வைத்தியசாலை சிற்றூழியன், வைத்தியர், கட்டிடம் கட்ட அனுமதிக்கும் கடிதமொன்றைத் தர அவளையே கேட்கும் கிராமத்துத் தலைவன், கட்டி முடிக்கப்படும் கட்டிடத்தைத் திறந்து வைப்பதோடு அதன் அடிக்கல்லில் தனது பெயரைப் போட வேண்டுமெனக் கூறும் அரசியல்வாதி, அவளை வாழ விட மாட்டேனென சதா மிரட்டிக் கொண்டேயிருக்கும் சக சவப்பெட்டிக் கடை முதலாளி என அவள் சார்ந்திருக்க நேரும் ஆண்களெல்லோருமே அவளது மனநிலையில், விரோதிகளாகவே இருக்கிறார்கள்.


     இந் நிலையில்தான் கரப்பான்பூச்சி, சிறு கொசுவுக்குக் கூடப் பயந்து அலறும் கட்டிட வரைகலைஞன் மீது அவளுக்கு ஒருதலைக் காதல் வருகிறது. அவனால் அவளுக்கு மாத்திரமன்றி, எவருக்குமே எந்தப் பாதிப்பும் இல்லை எனும் அளவுக்கு அவன் நல்லவன் எனத் தெளிவாக அவள் உணரும் சந்தர்ப்பத்தில் தனது காதலை அவனிடம் சொல்லத் துணிகிறாள். அதனால் அவளுக்கு நிகழ்வதென்ன என்பதுதான் படத்தின் இறுதிக் காட்சி.

     மிகவும் பிரபலமாக இருக்கும் எந்த நடிகையும் ஏற்கத் துணியாத கதாபாத்திரமான சோமலதா எனும் கதாபாத்திரத்தை ஏற்று மிகச் சிறப்பாக நடித்து அசத்தியிருக்கிறார் திரைப்படத்தின் கதாநாயகி சாந்தனி செனவிரத்ன. கிராமத்துப் பெண்களுக்கேயுரிய முக பாவனைகளும், தன்னம்பிக்கையும், தைரியமும் மிளிரும் உடல்மொழியுமாக திரைப்படம் முழுவதும் ஆக்கிரமித்திருக்கிறார். திரைப்படத்தில் இவர் வராத காட்சிகளை எண்ணிச் சொல்லிவிடலாம் எனும்படியாக படம் முழுவதும் முழுமையாக தனது நடிப்பை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். இதுவரையில் இருபதுக்கும் மேற்பட்ட திரைப்படங்களில் நடித்திருக்கும் இவருக்கு, கடந்த வருடம் நடைபெற்ற 'துபாய் சர்வதேச திரைப்பட விழா'வில் இத் திரைப்படத்தில் நடித்தமைக்காக 'சிறந்த நடிகை'க்கான விருது கிடைத்தமை குறிப்பிடத்தக்கது.

     கதாநாயகிக்கு நேர்மாறாக திரைப்படத்தின் கதாநாயகனாக நடித்திருக்கும் பிமல் ஜெயகொடி, படத்தின் சில காட்சிகளில் மாத்திரமே வருகிறார் எனினும் படத்தின் திசையைத் தீர்மானிப்பவர் இவர்தான் எனலாம். இன்னுமொரு பிரதான கதாபாத்திரத்தில் பிணத்தின் பாகங்களைப் புதைக்கும் இளைஞனாக நடித்திருக்கும் ஜகத் மனுவர்ணவின் பாத்திரப்படைப்பு மிகவும் யதார்த்தமானது. காட்டு யானைத் தாக்குதலில், தனது ப்ரியத்துக்குரிய கர்ப்பிணி மனைவி மரணமுறுகையில் இவரது ஓலமும், மௌனமும் கூட துயரத்தை உரைப்பது சிறப்பு.


     திரைப்படமானது, இலங்கையில் காடுகளை அண்மித்து இருக்கும் வரண்ட கிராமங்களில் வாழும் மக்கள் எதிர்நோக்கும் இன்னுமொரு பிரச்சினையான காட்டு யானைத் தாக்குதல்கள் குறித்தும் மௌனமாக தனது பார்வையை முன் வைத்திருக்கிறது எனலாம். திரைப்படத்தின் கதையம்சத்தோடு மேற்படி பிரச்சினையானது, தொடர்ச்சியாக திரைப்படம் முழுவதும் சித்தரிக்கப்பட்டுக் கொண்டேயிருக்கிறது. காட்டு யானைகளால் ஏற்படும் ஆபத்துக்களைச் சொல்கிறது. எனினும் ஒரு யானை கூட இறுதி வரை காட்டப்படவேயில்லை. இவ்வாறாக மரணத்துக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர்களுடனான கதையை எழுதி, அதனைத் திரைப்படமாக்கி வெற்றி கண்டிருக்கிறார் இலங்கையின் இளம் இயக்குனர்களில் ஒருவரான அருண ஜயவர்தன.

     இலங்கை, களனி பல்கலைக்கழகப் பட்டதாரியான இவர் ஒரு தொலைக்காட்சி அலைவரிசையில் நிகழ்ச்சித் தயாரிப்பாளராகப் பணியாற்றியவர். இவரது முதலாவது திரைப்பட முயற்சியே இதுவாகும். தான் பார்த்துவந்த வேலையை விட்டுவிட்டு, 2011 ஆம் ஆண்டில் இத் திரைப்பட வேலைகளை ஆரம்பித்த இவர் 2012 ஆம் ஆண்டில் திரைப்படத்தைப் பூர்த்தி செய்து வெளியிட்டிருக்கிறார். 112 நிமிடங்கள் ஓடக் கூடிய இத் திரைப்படத்துக்கு மிகப் பொருத்தமாகவும் ஆழமாகவும் இசை வழங்கியிருக்கிறார் இசையமைப்பாளர் நதீக குருகே.


     2012 ஆம் ஆண்டு சிங்கப்பூர், பூஸான், மும்பாய், கேரளா, துபாய் ஆகிய நகரங்களில் இடம்பெற்ற சர்வதேச திரைப்பட விழாக்களில் இத் திரைப்படமும் திரையிடப்பட்டதோடு, இத் திரைப்படத்துக்கு '2012 ஆம் ஆண்டுக்கான சிறந்த ஆசியத் திரைப்படம்' எனும் விருது பிரான்ஸில் நடைபெற்ற 'வெஸ்ஸோல் ஆசியத் திரைப்பட விழா'வில் கிடைத்தது. அத்தோடு அதே திரைப்பட விழாவில் 'NETPAC' விருதும் இத் திரைப்படத்துக்கே கிடைத்தமை குறிப்பிடத்தக்கது.


     உலகில் மரணம் மாத்திரமே சிறந்த வியாபாரம் எனக் கூற முயலும் திரைப்படத்தின் முடிவானது எவருமே எதிர்பாராதது. இது ஏன் இவ்வாறு நடந்தது என்ற கேள்வியை கவலையோடு பார்வையாளர்கள் மீது திணிக்கிறது. நாம் மிகவும் நேசித்த ஒருவரால் மாத்திரமே நமது வாழ்க்கையின் திருப்பங்களையும், முடிவுகளையும் தீர்மானிக்க முடியும். வஞ்சிக்கும் சினேகங்கள் உலகில் பல உள்ளன. ஒரு நேர்கோட்டில் செல்லும் நமது வாழ்க்கையில் குறுக்கிட்டு அதன் பாதையை மாற்றவும், திசை திருப்பவும் அவை முயலும். பலவீனமான இதயங்கள் அச் சாகசங்களினால் ஏமாந்துவிடுகின்றன. வாழ்க்கையை இடைநடுவே நிறுத்திக் கொள்கின்றன, வரண்டு வெடித்த நிலத்தில் விழும் ஒரு துளி மழை உடனடியாகக் காணாமல் போய்விடுவதைப் போல !

- எம். ரிஷான் ஷெரீப்
mrishanshareef@gmail.com
நன்றி - பேசாமொழி இதழ், ஊடறு இதழ்

Tuesday, August 1, 2017

நாம் காணத் தவறும் எமது பறவைகளின் மேகங்கள் - எம்.ரிஷான் ஷெரீப்

    மது வாசலுக்கே வந்து வந்து போகும் நமது பட்சிகளை விடவும் அயல்நாடுகளிலிருந்து வரும் வலசைப் பறவைகள்தான் எம்மைப் பெரிதும் ஈர்க்கின்றன. பறவைகள் மாத்திரமன்றி, உயிரற்ற சடப்பொருட்களும், கலைப்படைப்புக்களும், கலைஞர்களும், நடிகர்களும் கூட அப்படித்தான். எதுவாயிருப்பினும், வெளிநாட்டுப் பூர்வீகம் என்றாலே மனம் ஈர்க்கப்பட்டுக் கொண்டாடித் தீர்க்கிறார்கள் நம்மவர்கள். திரைப்படங்களை எடுத்துக் கொண்டால்கூட  நிலைமை அவ்வாறுதான் இருக்கிறது.

    இலங்கையிலுள்ள கலாசாரங்களை, நடைமுறை வாழ்க்கையை, நாள்தோறும் ஒவ்வொருவரும் எதிர்கொள்ளும் சிக்கல்களை, மனிதர்களுக்கான சட்டங்களை, யதார்த்தத்த வாழ்வியலைப் பிரதிபலிக்கும் திரைப்படங்களை நமது நாட்டு சிங்களத் திரைப்படங்கள் காலத்துக்குக் காலம் மிகச் சிறப்பாக முன் வைத்துக் கொண்டேயிருக்கின்றன. எனினும், இந்தியத் தமிழ்த் திரைப்பட மற்றும் நாயக, நாயகிகள் மீது நாம் கொண்டுள்ள கண்மூடித்தனமான மோகத்தால், பல சர்வதேச விருதுகளை வென்றுள்ள நமது நாட்டின் சிறந்த திரைப்படங்களை நாம் கண்டுகொள்வதேயில்லை என்பது துரதிர்ஷ்டமான விடயம். அண்மையில் வெளிவந்து பல விருதுகளை வென்றுள்ள அவ்வாறான சில சிங்களத் திரைப்படங்கள், நமது நாட்டின் பெயரை உலகளவில் கொண்டு சென்றவை. அவற்றுள் சிலவற்றைக் குறித்துப் பார்க்கலாம்.

Ho gaana pokuna - பாடும் தடாகம்

    திரைப்பட இயக்குனர் இந்திக பெர்ணாண்டோவின் இயக்கத்தில் சிங்கள மொழியில் வெளியாகியுள்ள இந்தத் திரைப்படம், சிறுவர்களுக்கான சிறந்தவொரு திரைப்படம் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. எமது நாட்டைச் சூழவும் கடலிருப்பினும், கடலையே கண்டிராத பல சிறுவர்கள் இலங்கையில் இன்றும் கூட இருக்கிறார்கள் என்பதையும், அவர்களது ஆசைகளை, தேவைகளை நிறைவேற்றிக் கொடுக்க வேண்டியவர்கள் எப்பொழுதும் அவர்களை வழிநடத்துபவர்கள்தான் என்பதையும் தெளிவுறுத்தும் திரைப்படம் இது.

    அனுராதபுர மாவட்டத்திலுள்ள ஒரு கஷ்டப்பிரதேசத்துக்கு, கொழும்பிலிருந்து ஆசிரியையாகச் செல்லும் ஒரு பெண், அங்குள்ள சிறிய பாடசாலையில் கல்வி பயிலும் வறிய மாணவ, மாணவிகளை எவ்வளவு சிரமத்துக்கு மத்தியில் கொழும்புக்கு கடல் பார்க்க அழைத்து வருகிறாள் என்பதுவும், அதற்கு அவளுக்கு எவையெல்லாம் சிக்கல்களாக அமைகின்றன என்பதுவுமே திரைப்படத்தின் கதையாக அமைந்திருக்கிறது. அதனைக் காட்சிப்படுத்தியிருப்பதுவும், கதைக்கான களமும், கதாபாத்திரத் தேர்வுகளும், நடிகர்களும், சிறந்த இயக்கமும் இத் திரைப்படத்துக்கும், இயக்குனருக்கும், நடிகர்களுக்கும் சர்வதேச விருதுகளைப் பெற்றுக் கொடுத்திருக்கின்றன. அண்மையில் வெளிவந்து இலங்கைத் திரையரங்குகளில் கிட்டத்தட்ட 150 நாட்கள் வெற்றிகரமாகத் திரையிடப்பட்ட முக்கியமான திரைப்படங்களில் இதுவும் ஒன்று.







Bora diya pokuna - மாசுற்ற நீர்த் தடாகம்


    'பாடும் தடாகம்' வறிய சிறுவர்களின் உலகைப் பற்றிப் பேசுகையில், 'மாசுற்ற நீர்த் தடாகம்', வறுமைக் கோட்டிலுள்ள வளர்ந்தவர்களைப் பற்றிப் பேசுகிறது. ஒரு பெண்ணின் அழகை வைத்துத்தான் காலம் காலமாக உலகெங்கும் அனைத்து நடவடிக்கைகளும் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. ஒரு பெண்ணினது அக உணர்வுகளை விடவும் அழகுதான் அவளது இருப்பையும், நடைமுறை வாழ்க்கையையும், வாழ்வு மீதான புறத் தாக்கங்களையும் தீர்மானிக்கின்றன. அவளது புறச்சூழலில் அவளைத் தாண்டிய எல்லைகளுக்குள் அடங்கும் சமூகத்தின் கோட்பாடுகள் மிகவும் வலிய கரங்களைக் கொண்டு அவள் மீதான வன்முறைகளைக் கட்டவிழ்த்து விடுகின்றன. அழகுடன் கூடிய பெண்ணினது மன உணர்வுகள், அவளது எண்ண வெளிப்பாடுகள், சமூகம் அவளுக்கிட்டிருக்கும் வேலிகள் எனப் பல்வேறான காரணிகள் அவளது வாழ்வைத் தீர்மானிக்கும் கூறுகளாக அமைகின்றன.

    இவ்வாறாகப் பழக்கப்பட்டிருக்கும் சமூகத்தில் ஒரு பெண் அழகற்றவளாகப் பிறந்துவிட்டால் என்ன செய்வாள்? அதிலும் குறிப்பாக அவள் வறிய நிலைமையில் உள்ளவளாக இருப்பின் அவளது வாழ்வின் மீதான தாக்கங்கள் எவை? அவள் சமூகத்தில் எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகளும் சிக்கல்களும் அவளை என்னென்ன நிலைமைகளுக்குள் செலுத்திப் பார்க்கின்றன என்பதைக் குறித்துத்தான் இலங்கையின் திரைப்பட இயக்குனர்களில் ஒருவரான சத்யஜித் மாஇடிபேயின் முதல் திரைப்படமான 'பொர திய பொகுன(மாசுற்ற நீர்த் தடாகம்)' திரைப்படம் பேசுகிறது.

    அழகற்ற சிறுமியாக உள்ளதனால் பாடசாலையின் நாடகப் போட்டியில் பிரதான கதாபாத்திரம் நிராகரிக்கப்படும் சிறுமி கோதமி, பின்னாட்களில் என்னவாகிறாள் என்பதனை அவளுடனேயே பயணிக்கச் செய்து அவளது ஜீவிதத்தை திரைப்படத்தின் மூலம் சித்தரித்து முடிக்கும்போது நம் மத்தியில் இவ்வாறான கோதமிகள் எத்தனை பேர் உள்ளனர் என்பது குறித்த கவலையும், வருத்தமும் மேலோங்கவே செய்கிறது. பொதுவாக திரைப்படங்களில் கதாநாயகி எனப்படுபவள் மிகவும் தூய்மையானவளாகவும், தீய எண்ணங்கள் எதுவுமற்றவளாகவும், மிக மிக நல்லவளாகவும், வானத்திலிருந்து குதித்த தேவதை போலவும் சித்தரிக்கப்படுகையில் அவை எல்லாவற்றுக்கும் நேர்மாறான ஒரு கதாநாயகியை இயக்குனர் சத்யஜித் மாஇடிபே தனது முதல் படத்தில் அறிமுகப்படுத்தியிருப்பது பாராட்டத்தக்கது.

Nikini Vessa - ஆகஸ்ட் மழைத் தூறல்



    சத்யஜித்தைப் போலவே, அன்றாட வாழ்க்கையில் சமூகத்தால்  கேவலமாகக் கருதப்படும், பிணங்களை அறுத்து அலங்கரிக்கும் பெண்ணொருத்தியைக் கதாநாயகியாக்கி, அவள் மூலமாக அநேகமான வறிய இலங்கைப் பெண்களின் அவல உலகை எடுத்துக் கூறியிருக்கும் மற்றுமொரு திரைப்படம் 'ஆகஸ்ட் மழைத் தூறல்'.

    ஆஸ்பத்திரிகளில் சடலங்களாக ஒப்படைக்கப்படும் பிணங்களைப் பொறுப்பேற்று, அதன் உள்ளுடல் பாகங்களை அகற்றித் தைத்து, அலங்கரித்து, அதன் உறவினர்களிடம் ஒப்படைக்கும் தொழிலைச் செய்து வரும் ஒரு கிராமத்துப் பெண்ணைத் தனது திரைப்படத்தின் கதை நாயகியாக்கியிருக்கிறார் இயக்குனர். அவளுக்கு உதவியாளாகக் கடமையாற்றும் இருபது வயதுகளிலுள்ள ஒரு இளைஞன் மற்றும் மத்திம வயதிலுள்ள ஒரு கட்டிட வரைகலைஞர் ஆகிய மூவரும்தான் திரைப்படத்தின் பிரதான கதாபாத்திரங்கள்.

    திரைப்படமானது, இலங்கையில் காடுகளை அண்மித்து இருக்கும் வரண்ட கிராமங்களில் வாழும் மக்கள் எதிர்நோக்கும் இன்னுமொரு பிரச்சினையான காட்டு யானைத் தாக்குதல்கள் குறித்தும் மௌனமாக தனது பார்வையை முன்வைத்திருக்கிறது எனலாம். திரைப்படத்தின் கதையம்சத்தோடு மேற்படி பிரச்சினையானது, தொடர்ச்சியாக திரைப்படம் முழுவதும் சித்தரிக்கப்பட்டுக் கொண்டேயிருக்கிறது. ஒரு யானை கூட இறுதி வரை திரையில் காட்டப்படவேயில்லை. எனினும் காட்டு யானைகளால் ஏற்படும் ஆபத்துக்களைச் சொல்லிக் கொண்டேயிருக்கிறது.

    இவ்வாறாக மரணத்துக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர்களுடனான கதையை எழுதி, அதனைத் திரைப்படமாக்கி வெற்றி கண்டிருக்கிறார் இலங்கையின் இளம் இயக்குனர்களில் ஒருவரான அருண ஜயவர்தன. சர்வதேசத் திரைப்பட விழாக்கள் பலவற்றிலும் திரையிடப்பட்ட இத் திரைப்படம், சிறந்த ஆசியத் திரைப்படத்துக்கான விருதையும் வென்றுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது.

Bambara Walalla - சுழிக் காற்று

    வாழ்க்கையானது விசித்திரமான பாதைகளைக் கொண்டது. இறுதி வரை செல்லவேண்டியிருக்கும் அப் பாதைகளில் சிலருக்கு மட்டும் அவை மென்மையானவையாகவும், சிலருக்கு அவ்வப்போது கரடுமுரடானதாகவும், இன்னும் சிலருக்கு முட்கள் மட்டுமே நிறைந்த பாதைகளாகவும் அமைந்து விடுகின்றது. அவர்களாகத் தேர்ந்தெடுக்கும் பாதைகள் முட்கள் தூவப்பட்டதாக அமையும் சாத்தியங்களும் ஆயிரம். ஆனால் பிறந்ததிலிருந்து ஏனென்றே அறியாது உயிரைக் கிழித்து வதைக்கும் முட்கள் நிரம்பிய பாதையொன்றில் பயணம் செய்ய வலுக்கட்டாயமாகத் தள்ளிவிடப்படும் ஒருவனின் கதையைச் சொல்கிறது 'பம்பர வலள்ள (whirlwind - சுழிக் காற்று)' இலங்கைத் திரைப்படம்.

    சராசரிக்கும் கீழான, எவரினதும் பார்வை படாத மனிதர்களின் இருட்டு வாழ்க்கையின் நிகழ்வுகளை விவரிக்கிறது படம். படத்தின் காட்சியமைப்புக்களும் களங்களும் பிண்ணனியும் பார்வையாளர்களை ஒரு வலி மிகுந்த கவிதையைப் போல தானாக உணரச் செய்பவை. ஒரு கிராமத்திலிருந்து, நகரத்தின் சுயநலமான நடமாட்டத்துக்குள் கதைக்களம் தெளிவாகப் புகுந்துவிடுவதைக் காட்சிகள் சொல்கின்றன. அதிகமான திருப்பங்களைக் கொண்ட வாழ்க்கையின் விபரீதமான அந்தகாரப் பக்கத்தினை, நேரடியாக முகத்திலறைந்து திறந்து காட்டியிருக்கிறது இத் திரைப்படம்.

    யாராலும் சிந்திக்கப்படாத அடித்தட்டு மக்களின், அடியாட்களின் வாழ்வானது எவ்வளவு துயரமும், உயிரச்சமும் நிறைந்ததென வெளிப்படுத்துகின்றன அதன் காட்சிகளும் பின்புலங்களும். இயக்குனரின் முதல் திரைப்படமாக, உண்மைச் சம்பவங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு எடுக்கப்பட்டுள்ள இத் திரைப்படத்திற்கான திரைக்கதையை எழுதி, இயக்கி, படத்தில் சின்னவன் எனும் பிரதான பாத்திரத்தையும் ஏற்று நடித்திருக்கிறார் இயக்குனர் திரு.அதுல லியனகே.

    நான் மேலே குறிப்பிட்டுள்ள சிங்கள மொழித் திரைப்படங்கள் நான்குமே அண்மையில் வெளிவந்து பல சர்வதேச விருதுகளை வென்றெடுத்தவை. அத்தோடு இலங்கையின் திறமை வாய்ந்த இளம் இயக்குனர்களின் முதல் திரைப்படங்கள். சர்வதேச திரைப்பட விழாக்களில் திரையிடப்பட்டு பின்னர், இலங்கைத் திரையரங்குகளில் நூறு நாட்களுக்கும் மேலாக வெற்றிகரமாகத் திரையிடப்பட்டவை இவை.

    எனினும் இலங்கையின் தமிழ் ரசிகர்களாகிய நாம் இவற்றில் எத்தனை திரைப்படங்களைப் பார்த்திருக்கிறோம்? இவ்வாறான திரைப்படங்களை ஏன் எம்மால் தமிழ் மொழியில் கொண்டு வர இயலாதுள்ளது? இந்திய மசாலா தமிழ்த் திரைப்படங்களும், தொடர் நாடகங்களும் நமது மூளையை, திறமைகளை, மனப்பான்மைகளை முடங்கச் செய்வதை, செய்து கொண்டிருப்பதை எவ்வாறு தடுத்து, எமதேயான ஆற்றல்களைத் துளிர்விடச் செய்யப் போகிறோம்? சிந்திப்போம். நமது அடுத்த தலைமுறையாவது இலங்கைத் தமிழ் சினிமாவில் இவ்வாறான காத்திரமான, சிறந்த திரைப்படங்களைக் கொண்டு வர வாழ்த்துவோம். வரவேற்போம்.

- எம்.ரிஷான் ஷெரீப்
 நன்றி - 'பிரதிபிம்பம்', தினகரன் வாரமஞ்சரி